گفتم امروز که اول آبان 1391 هست روز جدیدی رو باید تو زندگیم ورق بزنم . گفتم حتمن از خونه که برم بیرون همه چیز اصلاح شده . گفتم دیگه مردم از گرفتاری حرف نمیزنن . گفتم ....... اما مهر با همه ی مهر اش تمام شد و هنوز خبری نیست .و آخرین اتفاقی هم که تو همین مهر خیلی تکان دهنده بود همین تصادف بچه های دانش آموز تو راهیان نور بود .
خیلی تکان دهنده . خیلی دلخراش . اما انگار آقایان مسئولین نه تکان خوردند نه دلشون خراشیده شد . اصلن این که مهم نیست . سر آقایان و آقا زاده هایشان به سلامت . اصلن باید برای کنترل جمعیت گاهی از این کشته ها بدهیم . بالاخره اینجا هر چه که باشد جهان سوم است و جمعیته زیادی هم دارد .
آقای نماینده که پشت صندلی مجلس در گرما و نرمی صندلی به خواب فرو رفتی ، هیچ از سرمای ورزقان خبر داری ؟ میدانی اختلاف دمای صندلی تو تا زمین سرد ورزقان و هریس چقدر است ؟
اصلن عجیب است که ما داریم در این مجلس این همه کار میکنیم اما در عین حال هیچ کاری هم انجام نمیشود . اینجا ایرانِ شهید پرور است . اینجا پشتوانه اش گرم به شهیدان است . اما نمیتوانیم برای مسیر راهیان نور هنوز یک جاده درست کنیم که تصادفات و اتفاقات به نام شهیدان تمام نشود..... اصلن اینجا خوب است بگوییم : شهدا شرمنده ایم .
اصلن این ها را بیخیال . برای کنترل جمعیت راه های جدید تری هم در پیش است . بالاخره بحث انتخابات در پیش داریم . باز یکی میخواهد بالا برود بر روی پلکانی ساخته شده از جنازه های مردم . پلکانی که فرش میشود با جوان هایی که همین کاندیدا ها هوش و هواسشان را میدزدند . باز هم چوبش را مردمی میخورند که قرار است به خود همین کاندیداها اعتماد کنند . چه کاندیدای نمایندگی مجلس باشد چه ریاست جمهور . آقایان سرشان سلامت باشد . کشته شدنه آدم ها و یا ضعف و فقر و سرما و گرما که قابل قشر ضعیف و متوسط را ندارد دیگر .
مادر برای خرید جهیزیه دخترش باید چوب نوسان دلار را بخورد ، پدر برای نان شب باید آب بزند به نان خشک های هفته ی پیش چون نان هر روز به قیمته طلا میرود بالا . اینجا مگر قانون جنگل است آقایان ؟ دارید چه می آورید بر سر این مردم که سختی های جنگ را دیده اند و برای مملکتشان جان داده اند ؟ قدر بدانید این مردم را . دنیا به انقلاب ما قبطه میخورد .
راستی مگر جاده راهیان نور و خانه های زلزله زده ها و مهمتر از همه شرایط اقتصادی مملکت اصلاح شده است که حالا به فکر ازدیاد جمعیت هم افتاده اید ؟ آخر آن زوجی که دغدغه اش بیخانمانی است و هنوز مرد خانه کار ندارد و خانه ای برای سرپناه همسرش ، میتواند اصلن به فکر پیر شدنه نسل مملکت در آینده باشد ؟
آقایان فکر جمعیت و آمار های ما ، شما را نگران نکند . ما که به شلوار مامان دوز قانع ایم . شما فکری به حال قیمته کت و شلوار های هاکوپیانتان بکنید .

مرغ ملکوت